De laatste maand Azie

Hoi!
Blijkbaar zijn wij op de een of andere manier niet zo goed in het bijhouden van onze blog.. Maar nu doen we weer even een poging ;)
Na kerst zijn we naar Singapore gegaan, waar we oud&nieuw gevierd hebben. Singapore is echt zo'n moderne stad en heel groot ook. We sliepen de eerste nacht in little india, een supergezellig buurtje dat echt stampvol zit met chillende indiers. Ida en Hylke (Anke's oom en tante) waren ook in Singapore, dus die hebben we daar nog getroffen. Met hun hebben we Singapore bekeken en zijn naar de Botanische Tuinen geweest. Dat was echt heel mooi, een soort enorm park met allemaal tuinen met bijzondere planten en bloemen. Op oudjaarsavond gingen we naar het vuurwerk bij Marina Bay, dat was echt bijzonder om te zien en het was er echt propvol met mensen. Bij het vuurwerk ontmoetten we een grote groep couchsurfers, met mensen uit allemaal verschillende landen. Ze vroegen of we met hun meegingen, dus daar hebben we uiteindelijk de hele nacht mee gespendeerd. We gingen naar een straatje waar allemaal barretjes waren en we dansten op een soort plein waar een dj stond, heel gezellig allemaal. Uiteindelijk aten we om 6 uur 's ochtends nog even bij de mac en daarna gingen we met Shamel, een jongen die ook een couchsurfer was en in Singapore woont, mee naar huis. Omdat we zelf geen plaats hadden om die nacht te slapen mochten we in zijn kamer slapen en ging hij met zijn halve familie op de bank in de woonkamer liggen slapen. Vanaf Singapore wilden we naar Jakarta vliegen. Alle vluchten waren echter onbetaalbaar, omdat het net oud en nieuw was geweest. Dus wij gingen naar het vliegveld in de hoop een last minute te vinden. We wisten toen nog niet dat dat vrij onmogelijk en veeeeel te duur was, dus uiteindelijk waren we twee dagen op het vliegveld en hebben ons 's nachts stiemkem op een paar stoelen bij een restaurant neergeplerud. Uiteindelijk vonden we dan toch een vlucht en gingen we naar Indonesie. Wel met een enorme omweg want we vlogen eerst naar Padang, een stadje op Sumatra. Daar waren we een nachtje om vervolgens naar Jakarta te vliegen. Padang is echt de minst toeristische stad waar we ooit geweest zijn. Ze rijden nog met paard en wagen, straten zijn compleet bezaaid met tentjes en marktjes en we hebben nul buitenlanders gezien. We werden toen ook nogal nagestaard. Bij een of ander marktstentje hebben we echt het meest scherpe eten ooit gegeten. Zo erg dat ik ongeveer huilend aan het eten was, maar lekker was het wel, voor zover ik nog smaak kon proeven. De volgende dag vlogen we dus naar Jakarta.De eeste dag sliepen we in het allerranzigste hostel ooit, dat wil je echt niet zien. Gelukkig was dat een nacht en toen gingen we ergens anders heen. Sabine, Nienke's moeder, kwam de volgende dag in Jakarta. Het was ontzettend leuk dat ze er was, heel erg fijn om iemand van thuis weer even te zien. Sabine was zelf net terug van haar reis uit Vietnam dus op de terugweg kwam ze nog even bij ons langs. Met z'n drieen gingen we naar Jogjakarta, een heel leuke stad ergens in het midden van Java. We zaten in een super leuke homestay, midden in een wirwar van straatjes. We liepen langs een batikwinkel en werden even uitgenodigd om binnen te komen. De man van de batikwinkel liet ons zien hoe batik gemaakt werd en we kregen nog een kopje thee, ontzettend aardig. De mensen in Indonesie zijn trouwens allemaal heel aardig (tot op bepaalde hoogte..). We boekten een reis naar de borobudur en naar de Bromovulkaan. 's Ochtends vroeg gingen we naar de borobudur. Het was slecht weer, maar rond een uur of zeven werd het droog. De borobudur was heel mooi om te zien. De dag erna gingen we naar de Bromovulkaan. Daar waren we in totaal drie lange regenachtige dagen, maar toch was dat niet zo erg. We speelden veel spelletjes en praatten een hoop, want ja, na drieenhalve maand heb je natuurlijk veel te vertellen. De tocht naar de Bromo was wel een hel te noemen. Wij dachten: Het is best dichtbij, we kunnen wel lopen. Uiteindelijk zijn we echt uren aan het zwoegen geweest om bij de Bromo te komen en toen we daar waren begon het te stortregenen. Echt niet normaal. Nienke's regenjas was lek, dus zij was meteen compleet doorweekt. We liepen met z'n drieen door de regen en enorme windvlagen over een heel grote vlakte naar de vulkaan, die we eerst geeneens konden vinden. Uiteindelijk kwamen we bij een trap. Die trap liepen we om hoog, ons heel goed concentrerend om niet te vallen. En ja, na uren ploeteren, compleet verkleumd en huilend kwamen we dan eindelijk boven bij de krater. Dat was echt een barre tocht. Maar we waren we ontzettend dapper en we hebben de krater wel bereikt, en dat was echt supermooi! En toen was het alweer tijd om afscheid te nemen van Sabine en werden we in een minibusje naar het oosten van Java gereden om nog een national park te bekijken. Dachten we... we kwamen er namelijk achter dat we ineens op een boot zaten met bus en al. En inderdaad, het was de boot naar Bali. Nouja, flexibel als we zijn vonden we dat ook wel prima (we hadden namelijk niet betaald voor een bootticket) en toen waren we ineens al een paar dagen eerder op Bali. Na een nachtje overnacht te hebben in Denpasar gingen we door naar Ubud waar we vrijwilligerswerk zouden gaan doen. Nienke zou in een weeshuis gaan werken, maar door gedoe met een visum kon dat niet meer doorgaan helaas. Anke had wel vrijwilligerswerk, bij een straathonden en katten rehabilitatiecentrum. Dus toen zijn we gewoon een paar keer met z'n tweeen daarheen gegaan. Echt een drukte was het daar, twee keer per dag moesten alle honden en katten gevoerd worden en dan werden het echt agressieve monsters. Daarnaast moesten we aandacht geven aan alle puppies, af en toe honden uitlaten, hokken opnieuw inrichten en schoonmaken. Super dankbaar werk en ook wel hele schattige beesten, maar af en toe wel echt vermoeiend en stressvol. Tijdens die twee weken dat we in Ubud verbleven zijn we ook drie daagjes met de scooter weggeweest. Eerst gingen we naar het noorden van Bali, naar Lovina, om dolfijnen te spotten. Om ur 's ochtends zaten we in een bootje en gingen we op zoek naar de dolfijnen die zich af en toe heel goed lieten zien, echt leuke beesten zijn dat! Verder hebben we nog een nacht zonder slaapplek geleefd. We begonnen de nacht in de macdonalds, waar we van papiertjes en plastic zelf een schaakbord in elkaar hebben gezet, en eindigden de nacht op de stoep voor een supermarkt waar we in slaap waren gevallen. Best een komische ervaring opzich. Die ochtend waren we natuurlijk heel vroeg wakker en reden we meteen door naar Tanah lot, een tempel in de zee in het zuiden van Bali. Ook weer supermooi om te zien. Vanuit Ubud zijn we verder gegaan naar Gili Trawangan, een eiland dat bij Lombok hoort. De boot deed er echt 8 uur over om op Lombok te komen, omdat de boten hier blijkbaar de gewoonte hebben twee uur lang stil te liggen in de haven zonder dat de mensen eruit mogen. Hierdoor misten we de boot van Lombok naar Trawangan, waardoor we nog een dag moesten wachten. De volgende dag konden we dan toch eindelijk genieten van onze laatste daagjes op een tropisch eiland. We hebben het hele eiland rondgelopen, hebben gezwommen in bij de mooiste strandjes, zijn heel pijnlijk verbrand, hebben palmbomen beklommen en kokosnoten geveld. Verder hebben we nog een fundive gedaan wat ook wel weer superleuk was, aten we op een heel leuk avondmarktje en gingen we naar een hele gezellige strandbar waar we nog wat aardige australiers ontmoetten. Al met al heel erg geslaagd dus! Daarna hebben we nog twee nachtjes in Lombok geslapen, waar we weer niet veel meer deden dan zwemmen, liggen en eten, en inmiddels zitten we onze allerlaatste uurtjes in Azie uit, omdat ons vliegtuig naar Nieuw Zeeland vanavond vertrekt! De afgelopen maanden waren echt geweldig en we hebben zoveel dingen gezien en meegemaakt. Met alle mooie herinneringen in ons achterhoofd beginnen we met heel veel zin aan ons nieuwe avontuur!